تحلیل تکنیکال thequantscience درباره نماد BTC در تاریخ ۱۴۰۳/۱۲/۲۸

چه کسی استراتژی سرمایه گذاری متوسط هزینه دلار (DCA) را اختراع کرده است؟ مفهوم میانگین هزینه دلار (DCA) توسط اقتصاددانان و سرمایه گذاران در طول قرن بیستم ، به ویژه با رشد ایالات متحده ، توسط اقتصاددانان و سرمایه گذاران رسمی و رایج شد. بازار سهام. یکی از اولین کسانی که این استراتژی را ترویج می کرد بنیامین گراهام ، پدر سرمایه گذاری ارزش و نویسنده کتاب معروف "سرمایه گذار هوشمند" (منتشر شده در سال 1949) را در نظر گرفت. گراهام تأکید کرد که چگونه DCA می تواند به کاهش خطر خرید دارایی با قیمت های بیش از حد بالا و بهبود نظم و انضباط سرمایه گذار کمک کند. چه زمانی و چگونه هزینه متوسط دلار منشا گرفته است؟ مفهوم DCA در دهه های اولیه قرن بیستم شکل گرفت که موسسات مالی برنامه های خرید خودکار را برای پس انداز معرفی کردند. با این حال ، با افزایش وجوه متقابل ، در بین سرمایه گذاران خرده فروشی در سال 1950 s و 1960 s محبوبیت پیدا کرد. نمای کلی اصل اصلی DCA شامل سرمایه گذاری مبلغ ثابت در فواصل منظم است (به عنوان مثال ، هر ماه. این رویکرد به سرمایه گذاران امکان می دهد واحدهای بیشتری را خریداری کنند که قیمت ها کم باشد و در هنگام افزایش قیمت ، واحد های کمتری داشته باشند و از این طریق تأثیر نوسانات بازار را کاهش می دهد. چرا DCA توسعه یافت؟ این استراتژی برای رسیدگی به چالش های کلیدی که سرمایه گذاران با آن روبرو هستند ، تهیه شده است ، از جمله: 1. کاهش ریسک زمان بندی بازار سرمایه گذاری یک مقدار ثابت به صورت دوره ای نیاز به پیش بینی نقطه ورود کامل به بازار را از بین می برد و خطر خرید در قله ها را کاهش می دهد. ترتیب نظم و انضباط و برنامه ریزی مالی DCA به سرمایه گذاران کمک می کند تا نظم و انضباط مالی را حفظ کنند و سرمایه گذاری ها را سازگارتر و پیش بینی تر کنند. 3. نوسانات کاهش گسترش معاملات در طی یک دوره طولانی ، تأثیر نوسانات بازار را کاهش می دهد و خطر ابتلا به افت قابل توجه را بلافاصله پس از یک سرمایه گذاری بزرگ به حداقل می رساند. 4. سهولت اجرای این استراتژی ساده است و نیازی به نظارت مداوم در بازار ندارد و آن را برای همه نوع سرمایه گذاران در دسترس قرار می دهد. انواع DCA میانگین هزینه دلار (DCA) یک استراتژی سرمایه گذاری است که می تواند به دو روش اصلی اجرا شود: DCA مبتنی بر زمان → مدخل ها بدون در نظر گرفتن قیمت در فواصل منظم اتفاق می افتند. DCA مبتنی بر قیمت → ورودی ها فقط زمانی اتفاق می افتد که قیمت با معیارهای خاص مطابقت داشته باشد. 1. DCA مبتنی بر زمان چگونه کار می کند: سرمایه گذار مقدار ثابت دارایی را در فواصل منظم خریداری می کند (به عنوان مثال ، هفتگی ، ماهانه). ورودی ها بدون در نظر گرفتن قیمت بازار اتفاق می افتد. مثال: یک سرمایه گذار تصمیم می گیرد هر ماه 200 دلار به ارزش Bitcoin خریداری کند ، بدون اینکه نگران این باشد که قیمت بالا یا پایین رفته باشد. 2. DCA مبتنی بر قیمت نحوه عملکرد آن: خریدها فقط زمانی اتفاق می افتد که قیمت زیر یک آستانه از پیش تعریف شده کاهش یابد. سرمایه گذار سطح قیمت را تعیین می کند که در آن خریدها انجام می شود (به عنوان مثال ، هر -5 ٪). این رویکرد انتخابی تر است و امکان خرید با "تخفیف" را در مقایسه با روند بازار فراهم می کند. مثال: یک سرمایه گذار تصمیم می گیرد 200 دلار به ارزش Bitcoin فقط درصورتی که قیمت حداقل 5 ٪ در مقایسه با آخرین ورودی کاهش یابد ، خریداری کند. چالش ها و محدودیت ها 1. DCA ممکن است سود را در بازارهای گاو نر کاهش دهد اگر بازار در یک روند صعودی قرار داشته باشد ، ممکن است یک تجارت واحد سودآورتر از گسترش خریدها در طول زمان یا قیمت باشد. 2. خطر ضرر را به طور کامل از بین نمی برد DCA به کاهش نوسانات کمک می کند اما در برابر روندهای نزولی طولانی مدت محافظت نمی کند. اگر یک دارایی برای مدت طولانی در حال کاهش باشد ، موقعیت ها در مقادیر پایین تر و بدون ضمانت بهبودی جمع می شوند. 3 ممکن است برای سرمایه گذاران فعال ناکارآمد باشد اگر یک سرمایه گذار مهارت لازم برای شناسایی نقاط ورود بهتر (به عنوان مثال ، استفاده از تجزیه و تحلیل فنی یا کلان اقتصادی) را داشته باشد ، DCA ممکن است کمتر مؤثر باشد. کسانی که می توانند فرصت های بازار را تشخیص دهند ممکن است به قیمت متوسط ورودی بهتر از یک رویکرد اتوماتیک DCA برسند. 4. از افت قیمت کامل استفاده نمی کند DCA اجازه خرید تهاجمی را در طول غوطه وری در بازار نمی دهد زیرا خریدها در فواصل منظم ثابت می شوند. اگر بازار به طور موقت خراب شود ، یک سرمایه گذار با وجوه موجود می تواند با خرید مبلغ بیشتر در آن لحظه سود بیشتری کسب کند. 5. هزینه های بالاتر معاملات سرمایه گذاری های مکرر کوچک می تواند منجر به هزینه های تجاری بالاتر شود که ممکن است بازده خالص را کاهش دهد. این امر به ویژه در بازارهایی با کمیسیون های ثابت یا گسترش زیاد مرتبط است. 6 خطر عدم اعتماد به نفس و امنیت کاذب DCA اغلب به عنوان یک استراتژی "ضد شکست" دیده می شود ، اما همیشه مؤثر نیست. اگر یک دارایی دارای اصول ضعیف باشد یا به یک بخش رو به زوال تعلق داشته باشد ، DCA ممکن است فقط ضرر را کاهش دهد تا اینکه از سودهای آینده اطمینان حاصل شود. 7. نیاز به نظم و انضباط و صبر دارد DCA فقط در صورت استفاده مداوم در مدت طولانی مؤثر است. برخی از سرمایه گذاران ممکن است صبر و شکیبایی را از دست بدهند و استراتژی را در زمان اشتباه بویژه در هنگام تصادفات بازار ترک کنند.