Kasparov10

من تو را سراسر دوست داشته‌ام، از ادیرنه تا کارس. خاکت، سنگت و کوه‌هایت را، هر فرصتی که یافته‌ام، ستوده‌ام. تو وطنم هستی، نانم هستی، پیروزی هستی که سال‌ها شنیده‌ام و می‌شناخته‌ام. یادداشت برای سال ۲۰۲۶

از پل ترمه کامیون‌ها می‌گذرند، کارگران سه تا آنجا، پنج تا اینجا صحبت می‌کنند. شبی آغاز می‌شود، نیمه سیاه، نیمه سرخ. سیگارم را روشن می‌کنم و به خانه‌ام برمی‌گردم... -بروید کشتی‌ها، بروید! به جاهایی که رسیدید سلام برسانید. روزی می‌رسد که من هم از تمام دغدغه‌ها دور رسید...

ما هر دو می‌توانیم با هم خوشحال شویم، به آسمان نگاه کنیم از این نورهای دزدکی، از این نیشکرهای شیرین از دندان‌های شیری، از خورشیدها، از علف‌های هرز این چشم‌هایی را که مدام هدر می‌دهم بگیر و نجات بده این دست‌های ترسو را که مدام می‌گردند بگیر از این خانه‌ها بگذر، از این‌ها هم بگذر، از همه‌ی این‌ها به آسمان نگاه کنیم...