تحلیل famatake درباره سهام قرن در تاریخ ۱۴۰۴/۴/۱۶

خون شهیدان را ز آب اولیترست این خطا را صد صواب اولیترست«دفتر دوم مثنوی مولانا» دیروز عاشورا بود یعنی دهمین روز از ماه محرم.ماهی که متصل به آخرین ماه سال قمری بعنی زبحجه است. و در ذیحجه سال ۶۰ هجری حسین و خانواده و تعدادی از نزدیکانش که در مکه و اعمال حج بودند باخبر می شوند که یزید فرزند معاویه قصد کشتنش را دارد.و او برای پیش گیری از اینکه مبا دا در خانه ی خدا خونی ریخته شود.اعمال حج را نیمه تمام می گذارد و به سمت بیابانها حرکت می کند.البته نامه های فراوانی از کوفه برایش رسیده بود. اما عمال یزید بر سر راهش موانعی ایجاد کردند.تا مبادا او با مردم رو به رو شود.زیرا او حاضر به بیعت با یزید نشده بود .او حتی حاضر شد به جایی دیگر از کشورهای مسلمان برود.و یزید این حاکم ستمگر که خود را وارث خلافت رسول الله می دانست به او که فرزند پیامبر بود. این اجازه را هم نمی داد.زیرا بسیاری از اطرافیان پیامبر هنوز زنده بودند و می دانستند که حسین نوه ی پیامبر ص است وکودکی او را بر شانه های پیامبر به خاطر داشتند. اما چشمشان به وعده های حکومت ری و زر و سیم کور شده بود. پس در دهمین روز از محرم سال ۶۱,هجری کار او را یکسره کردند. و در نهایت ستمگری و وحشی گری او را در کربلا به شهادت رساندند. و خون او و فرزندانشو یارانش رابرزمین سوخته ی کربلا بر زمین ریختند خانواده اش را به اسارت بردند.در حالی که دعوت کنندگانش از ترس جور یزید زبان در کام گرفتند و براین ستم بزرگ تاریخ چشم دوختند و سکوت کردند و امروز و پس از چهارده قرن بر این فاجعه اشک می ریزند.و بر سر و سینه می زنند. دکتر علی شریعتی در سال پنجاه بک سخنرانی در چنین شبی دارد و ابن تماشاگران.متدین را مورد خطاب قرار می دهد و می گوید: شد. اکنون شهیدان مرده‌اند، و ما مرده‌ها زنده هستیم. شهیدان سخنشان را گفتند، و ما کر‌ها مخاطبشان هستیم، آن‌ها که گستاخی آن‌ را داشتند که ـ وقتی نمی‌توانستند زنده بمانند ـ مرگ را انتخاب کنند، رفتند، و ما بی‌شرمان ماندیم، صد‌ها سال است که مانده‌ایم. و جا دارد که دنیا بر ما بخندد که ما ـ مظاهر ذلت و زبونی ـ بر حسین (ع) و زینب (س) ـ مظاهر حیات و عزت ـ می‌گرییم، و این یک ستم دیگر تاریخ است که ما زبونان، عزادار و سوگوار آن عزیزان باشیم.امروز شهیدان پیام خویش را با خون خود گذاشتند و روی در روی ما بر روی زمین نشستند، تا نشستگان تاریخ را به قیام بخوانند.در فرهنگ ما، در مذهب ما، در تاریخ ما، تشیع، عزیز‌ترین گوهرهایی که بشریت آفریده است، حیات بخش‌ترین ماده‌هایی که به تاریخ، حیات و تپش و تکان می‌دهد، و خدایی‌ترین درسهایی که به انسان می‌آموزد که می‌تواند تا «خدا» بالا رود، نهفته است و میراث همه این سرمایه‌های عزیز الهی به دست ما پلیدان زبون و ذلیل افتاده است.ما وارث عزیز‌ترین امانت‌هایی هستیم که با جهاد‌ها و شهادت‌ها و با ارزش‌های بزرگ انسانی، در تاریخ اسلام، فراهم آمده است و ما وارث اینهمه هستیم، و ما مسؤول آن هستیم که امتی بسازیم از خویش، تا برای بشریت نمونه باشیم. «وکذالک جعلناکم امة وسطا لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیدا» خطاب به ماست. و گمان بر این است که هنوز و پس از چهارده قرن بیدار نشده ایم.و پیام شهیدان را نگرفته ایم.پیامی که حسین در آخر ین روز زندگی اش خطاب به ما گفت: به راستی، دنیا تغییر چهره داده و ناشناخته گشته و نیکی آن در حال نابودی است و از آن جز رطوبتی که در ته ظرفی مانده و جز زندگی وبال آور، همچون چرا گاهی که جز گیاه بیماری زا و بی مصرف چیزی در آن نمی روید، باقی نمانده است. آیا نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل دست برنمی دارند؟ به طوری که مومن حق دارد که به مرگ و دیدار خدا مشتاق باشد. به راستی، من چنین مرگی را جز سعادت ندانم و زندگی در کنار ظالمان را جز هلاکت نخوانم همانا مردم دنیاپرستند و دین از سر زبان آنها فراتر نرود و دین را تا آنجا که زندگی شان را رو به راه سازد بچرخانند و چون در بوته آزمایش گرفتار شوند دینداران اندک گردند. پس دعا می کنیم که خدایا بیداریمان ده و ما را از ستمگران قرار مده.و دلهای ما را به نور حقیقت آشنا گردان. و خدایا به ما گستاخی آن را بده تا در مقابل ناحق و بب عدالتی ها سکوت نکنیم و بایستیم .آمین عبدالحسین علوی