تحلیل ترید طلایی (آکادمی حمیدآبادی) درباره سهام ذوب در تاریخ ۱۴۰۴/۳/۲۵

اول از همه، حفظ آرامش مهم‌ترین قدمه. ترس و وحشت طبیعی‌ان، اما باید توی همون لحظه، ذهن فعال بمونه. وقتی صدای انفجار شنیدی یا حتی قبلش، اگه نور شدیدی دیدی (که مثل برق یا صاعقه نیست)، بدون موج انفجار چند ثانیه بعد می‌رسه. همون لحظه باید سریع روی زمین دراز بکشی، دست‌هات رو پشت سرت قلاب کنی، زانوها رو کمی خم کنی و دهنت رو کمی باز بذاری. باز بودن دهان باعث می‌شه فشار هوای انفجار کمتر به گوش و مغز آسیب بزنه؛ این چیزیه که خیلی‌ها نمی‌دونن و به خاطرش پرده گوش‌شون پاره می‌شه یا دچار گیجی و خونریزی مغزی می‌شن. پناهگاه امن باید جایی باشه وسط خونه، بدون پنجره، نزدیک ستون‌های اصلی یا در صورت امکان، زیرزمین. خیلی‌ها اشتباهی می‌رن راه‌پله یا پشت درِ ورودی ساختمون، در حالی که این بخش‌ها در انفجارهای شدید زودتر از بقیه فرو می‌ریزن. اگه پنجره نزدیکته و فرصت نداری ازش فاصله بگیری، پتو یا بالش ضخیم جلوت بگیر تا از ترکش شیشه محافظت کنه. لباس‌هایی که تنته مهمه؛ لباس‌های مصنوعی مثل پلی‌استر یا نایلون با گرما یا آتش ذوب می‌شن و به بدن می‌چسبن، ولی لباس نخی یا پشمی مقاومت خیلی بیشتری داره. اگر ساختمونی که توش هستی آسیب دید یا آتیش گرفت، اول برق و گاز رو قطع کن، چون خیلی از آتش‌سوزی‌ها بعد از انفجار به‌خاطر همین اتصالاته. اگه راه فرار امنه، بیرون برو ولی از آسانسور استفاده نکن. دود زیاد بود؟ سرت رو پایین بگیر، دولا راه برو یا سینه‌خیز حرکت کن، و یه دستمال یا پارچه خیس جلوی دهنت بگیر. اما اگه راه خروج نداری، برو توی یه اتاق، در رو ببند، با هر چی دم دسته (پتو، حوله، لباس خیس) جلوی در رو بپوشون که دود نیاد داخل، و با نور موبایل یا صدا کمک بخواه. اگه خودت آتیش گرفتی، فرار نکن؛ زمین بیفت و شروع کن به غلت زدن. دویدن فقط آتیش رو شدیدتر می‌کنه چون بهش اکسیژن می‌رسونه. یه نکته مهم دیگه: موج انفجار حتی اگه مستقیماً بهت نخوره، می‌تونه باعث ترک برداشتن یا خم شدن دیوارها و درها بشه. اگه دیدی دری به سمت بیرون قوس برداشته، پشتش نمون؛ ممکنه فرو بریزه یا بسته بشه و گیرت بندازه. بهتره همیشه بدونی که دو مسیر خروج از جایی که هستی وجود داره و بدون ابزار نمانی. حتی یه آچار یا میله می‌تونه مسیر نجاتت باشه. کیف اضطراری‌ات باید واقعی باشه، نه فقط یه بطری آب. داخلش باید آب برای ۲ تا ۳ روز، غذای خشک، چراغ‌قوه با باتری اضافه، داروهای ضروری، باند و ضدعفونی، ماسک، مدارک مهم، یه رادیو کوچیک (چون توی قطع اینترنت، تنها راه دریافت اخبار امن همونه)، لباس گرم، چاقوی کوچک، کبریت یا فندک و پاوربانک باشه. این کیف باید دم‌دست باشه، نه ته کمد. در آخر، بدون که یکی از مرگبارترین بخش‌های بمباران، ترس و بی‌خبریه. شوک روانی باعث می‌شه خیلیا نتونن تصمیم بگیرن، حتی اگه آسیب ندیدن. توی این شرایط، حرف زدن با اطرافیان، صدا کردن بچه‌ها، یا فقط گرفتن دست یه نفر، می‌تونه ذهن آدم‌ها رو دوباره فعال کنه. زنده موندن فقط به جسم قوی نیاز نداره، به ذهن حاضر هم نیاز داره. شاید فکر کنیم اینا هیچ‌وقت برای ما اتفاق نمی‌افته. اما وقتی افتاد، خیلی دیر می‌شه برای "یاد گرفتن". لطفاً این متن رو برای کسانی که دوست‌شون دارید بفرستید. حتی اگه فقط یک نفر به خاطرش نجات پیدا کنه، ارزشش رو داره. @Trade_Talaei