تحلیل رضا غنی پور درباره سهام قرن در تاریخ ۱۴۰۴/۱/۲۳

🟢 داستان تعرفه ها و جنگ تجاری قبلا هم رخ داده. به طور مثال هربرت هوور سی‌ویکمین رئیس‌جمهوری آمریکا که در سال 1928 انتخاب شد، تصمیم گرفت از کشاورزان آمریکایی با ابزار تعرفه در برابر رقابت از سوی اروپا محافظت کنه. قانون اسموت-هاولی یک بازگشت به مدل قرن نوزدهمی از سیاست های تحریک اقتصادی در دوران رکود، به ویژه از دیدگاه حمایت گرایانه هست. این مدل مبتنی بر ایده هنری کلی (Henry Clay) بود که می گفت: در دوران رکود یا بحران، بیایید دور آمریکا دیوار تعرفه ای بکشیم تا از تلاطم بازار بین المللی محافظت بشیم. 🟢ایده این بود: «ما اگه تعرفه ببندیم، از توفان رکود جان سالم به در می بریم.» این کار رو بعد از بحران مالی1857 امتحان کردن. حتی در دهه های 1870 و 1890 هم چندبار تلاش کردند؛ اما واقعا نتایج درخشانی نداشت یا لااقل مبهم بود. با سقوط بازار سهام در 1929، رکود بزرگ شروع شد و کنگره از قبل در حال بررسی بازبینی تعرفه ها بود، یعنی کاری که معمولا وقتی حمایت گرایان قدرت رو در دست دارن، هر 5 تا 10سال یک بار انجام می دادن. کنگره اوضاع رو این طور دید که «این یک فرصته! بیایم بسته محرک اقتصادی هنری کلی رو دوباره اجرا کنیم. کشور رو به شکل یه قلعه اقتصادی دربیاریم. 🟢اما نتیجه دقیقا برعکس شد؛ نه تنها موفق نبود، بلکه فاجعه بار به حساب میاد. این کار باعث شد جنگ تجاری بین المللی راه بیوفته. هر کشور دیگری که شریک تجاری آمریکا بود، یک نوع تعرفه تلافی جویانه علیه آمریکا وضع کرد. در اون زمان، صادرات اصلی آمریکا بخش کشاورزی بود. بخشی که در بحران بود هم بخش کشاورزی بود. حالا تصور کنید آمریکا ذرت و گندم به اروپا صادر می کرد؛ ولی در پاسخ به آمریکا، اروپا شروع کرد به بستن تعرفه های سنگین. کدوم بخش اقتصاد اول ضربه میخورد؟ کشاورزی. در واقع، این کار یک ضربه مضاعف به اقتصاد آمریکا بود. در چهار سال اول اجرای این قانون، تجارت جهانی تقریبا نابود شد تا حدی که به کمتر از یک چهارم میزان تجارت دهه1920 رسید. اخرش کنگره در سال1934 اعلام کرد: «ما گند زدیم. خودمون نمی تونیم از این وضعیت خارج شیم» و کار رو به وزارت خارجه سپرد برای مذاکره. ====================== ☑@Reza_Ghanipur